شهادت حضرت محسن(ع)
اگرچه لحظه لحظه روضه هایش میکشد ما را
هنوز آهش تماشایش صدایش میکشد ما را
میان شعله ها بود و پر پروانه آتش بود
در آتش، هیزم آتش، چادر آتش، خانه آتش بود
فقط نه چادر خاکی کمی از معجرش هم سوخت
رسیدم پشت در دیدم نه مادر دخترش هم سوخت
گره زد چادرش را بر کمر افتاده راه افتاد
زنی مجروح رفت اما به دست یک سپاه افتاد
میان جمع نامحرم غریبی بی پناه افتاد
و رد سرخ خونی هم به دنبالش به راه افتاد
به قنفذ یا مغیره نا نجیبی گفت: بیکاری!
زنی برد آبروی ما علی را برد نگذاری
غلاف تیغ پیدا شد سر شلاق بالا رفت
میان کوچه در خونابه مادر ماند و بابا رفت
گلی از ساقه اش تا شد میان خار و خس افتاد
مغیره از نفس افتاد قنفذ از نفس افتاد
دویدم سمت مادر تازیانه خورد بر دوشم
صدای استخوان بازویش پیچید در گوشم
**
اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
********************
در سرش خیره سری فکر خیانت دارد
دست سنگین کسی میل جنایت دارد
یک نفر نیست بگوید مزن این قدر لگد
پشت در حضرت زهراست خجالت دارد
همه جز چند نفر بنده شیطان شده اند
میخ در هم به علی قصد خیانت دارد
دود از چادر زهرا به ثریا رفته
آسمان باز از این خاک شکایت دارد
فاطمه سوخت ولی باز دم از حیدر زد
شیعه شیر خدا غیرت و همت دارد
این که این گونه تن فاطمه را لرزانده
عقده از واقعه عید ولایت دارد
سوخت در تا که به قنفذ برسد سهمیه ای
چه قدر خانه خورشید کرامت دارد
محمد حسین رحیمیان
**********************
سنگین ترین روایت تاریخ اهل بیت
باید برای روضه دلی دست و پا کنم
خون گریه می کنم به هوای نگاه تو
تا حق اشکهای شما را ادا کنم
**
من از حکایتت چه بگویم که بعد تو
قدّ فرشته های خداوند هم خم است
کو آن قلم که وصف صفات تو را کند
مادر برای وصف تو این بیت ها کم است
**
روضه دوباره دور سرم چرخ می زند
وقت زحال و روز وخیمت نوشتن است
شاعر بیا که وقت زیارت رسیده است
خون گریه کن که وقت مصیبت نوشتن است
**
شیطان میانه دارِ چنین هتک حرمتی
در اجتماع اینهمه نامحرم حسود
بیعت شکن٬سقیفه ای و تازیانه زن
در بین آن جماعت نامرد کم نبود
**
حتما برای غصب ولایت رسیده اند
دشمن چقدر کینه ای و بی مروّت است
هیزم تمام عرض گذر را گرفته است
اینها برای خانه ی وحیِ نبوت است؟
**
با گریه گفت باغ فدک را نمی دهم
دیگر به درب خانه ی مولا لگد نزن
از دختر رسول خجالت نمی کشی؟
بس کن دگر به شوهر من حرف بد نزن
**
با کینه ای که ریشه ی آن جنگ خیبر است
در را شکست فاطمه حتّی تکان نخورد
آهسته گفت فضّه خذینی و یا علی
از پشت در به خاطر مولا تکان نخورد
**
مسمار لعنتی نفسش را گرفته بود
آتش به قصد صورت ماهش زبانه زد
یا ایها الرسول کجایی که دشمنت
بر بازوی حبیبه ی تو تازیانه زد
**
بس کن دگر جسارت از این بیشتر نکن
بر بانویی که آیه ی قرآنی خداست
بگذر زقتل انسیه ی حضرت رسول
زن را زدن به رسم مسلمانی کجاست؟
**
هفتادو پنج روز پر از درد بعد از آن
راوی نگفت فاطمه با پهلویش چه کرد
هفتاد و پنج روز نگاه از علی گرفت
حتی شکایت از ورم بازویش نکرد
عبد الحسین مخلص آبادی
**********************
وقتی گرفت شعله ز من پر و بال را
دیدم به صحن خانه خود قیل و قال را
گیرم نبود فاطمه دُردانه ی رسول
آتش که می زدند حرم ذوالجلال را
بالم به میخ گوشه در گیر کرده بود
قدرت نداشتم که بگیرم وبال را
حتی نشد که چادر خود را به سر کِشم
یعنی به من نداد عدو این مجال را
ممکن نبود شال علی را رها کنم
ممکن نبود ضربت قُنفُذ محال را
بنت الهدی کجا و چهل مرد نا نجیب
هرگز کسی جواب نداد این سوال را
از سرنوشت محسنم آگه کسی نشد
مخفی کنم چو تربتم این شرح حال را
برگرفته از وبسایت دوستداران حاج منصور
**********************
دست اسلام را چرا بستيد
فاتح بدر و خيبر است اين مرد
يادتان رفته درب خيبر را
با همين دستها شكست اين مرد
**
يادتان رفته در حنين و اُحد
ذوالفقار گره گشايي داشت
يادتان رفته تا همين ديروز
در مدينه برو بيايي داشت
***
شرمتان باد ناجوانمردان
نكشيدش چنين غريبانه
اسدالغالب است ميجنگد
پنجه در پنجه، مرد و مردانه
**
يادتان رفته از لب تيغش
جاي خون رأفت و كرم ميريخت
يادتان رفته بي زره تنها
لشگري را علي به هم ميريخت
**
يادتان رفته ذوالفقارش را
ماجراي فنِّ دستش را
مرحب و عبدود دو نيم شدند
يادتان رفته ضرب شصتش را
**
نبريدش چنين ، يدالله است
كفر از او سيلي عيان خورده
اي عربهاي بي حيا اصلاً
اسم حيدر به گوشتان خورده
**
تيره بختان ز فيض محروميد
در صف دشمنه ولي هستيد
رفته از يادتان كه مديون
دست پر پينه ي علي هستيد
**
پابرهنه به مسجدش نبريد
او خودش خاكي ِ خدايي هست
نيمي از كينه را نگه داريد
چون كه گودال كربلايي هست
**
كربلا باز فرصت خوبي است
عقده هاتان به كار مي آيند
سر ِ بر نيزه رفتن پسرش
همه با هم كنار مي آيند
وحيد قاسمي
**********************
تا که رفتی شکست آینه ات
فتنه کردند نامسلمانها
رسم مردی عوض شد ای آقا
لاله لاله شدند قرآنها
**
بعد پروازتان ورق برگشت
شاخه ی یاس خانه پرپر شد
مزد آن خون دل که می خوردی
شعله هایی بروی آن در شد
**
گفته شد فاطمه در این خانه است
گفت با فاطمه بسوزانید
گفته شد پس گناه طفلانش
گفت گفتم همه بسوزانید
**
کاش ختم جسارتش این بود
بی مروّت ، ادب ، حیا که نداشت
پیش چشمان دختری مضطر
بی حیا تازیانه را برداشت
**
رسم مردانگی هویدا شد
حرفی از کوچه ها میان آمد
وقت رفتن رشیده ای می رفت
وقت برگشت قد کمان آمد
**
از اثرهای دست سنگینش
سو به چشمان دختر تو نماند
شانه غمگسار آقایی
مادرش را به درب خانه رساند
**
قصه آسمان به رنگ کبود
غصه ریسمان و دست پدر
غم طفلی خلاصه می شد در
گوشوار شکسته ی مادر
وحید محمدی
**********************
دود سرکش شد و با رنگ سحر برخورد کرد
باز هم دیدند خیری که به شر برخورد کرد
طبق عادت جبرئیل از آسمان آمد ولی
ناگهان با اتفاقی شعله ور برخورد کرد
اتفاقی که غرور همسری را خرد کرد
اتفاقی که در آن مادر به در برخورد کرد
گردش لولای در سمت حیاط خانه بود
سمت مادر چرخ خورد و با پسر برخورد کرد
او حواسش به علی و بچه هایش بود که
میخ با پهلوی زهرا بی خبر برخورد کرد
تازیانه جرأت برخورد با او را نداشت
بازویش با تازیانه بیشتر برخورد کرد
از هجوم ناگهانی در خانه است که
صورتی با سینه ی دیوار اگر برخورد کرد
مسعود اصلانی
**********************
در کوچه پا به پاي علي، يا علي مدد
جان مي‌دهم براي علي، يا علي مدد
وقت ظهور سرّ فديناه آمده
کوچه شده مناي علي، يا علي مدد
قامت خميده در وسط کوچه مي شوم
طوفان لافتاي علي يا علي مدد
مولاي من امام من آقاي من علي‌ست
حيّ علي الرّضاي علي، يا علي مدد
شمشير روي رهبر من مي‌کشند؟ آه
سر مي‌دهم به جاي علي، يا علي مدد
دستم شکست و دست علي را گشوده ام
من مي‌خرم بلاي علي، يا علي مدد
محسن شهيد و ... فاطمه هم رو سپيد شد
هستي من فداي علي، يا علي مدد
اين پهلوي شکسته‌ي زهرا وديعه اي‌ست
بين من و خداي علي، يا علي مدد
هر کس شود فدائي رهبر مقدس است
در مکتب ولاي علي، يا علي مدد
سرخي خون فاطمه نقش است تا ابد
بر سينه‌ي لواي علي، يا علي مدد
یوسف رحیمی
**********************
یک نفر بر گرد مولا با سپر چرخیده بود
بهتر است اینکه بگویم با پسر چرخیده بود
سرنوشت شیعه را جور دگر می زد رقم
در به سمت داخل کوچه اگر چرخیده بود
آمده مولا به پای خویش بیعت کرده است
درتمام شهر اینگونه خبر چرخیده بود
تاهمین اندازه می گویم که از بس ضرب داشت
یک نفر سیلی زد اما پنج سر چرخیده بود
می شد از طرز قدم هایش بفهمی با شتاب
دور خود در عرض کوچه یک نفر چرخیده بود
آنکه مصداق شریف جمله ی "لولاک..."بود
سمت پهلویش چرا لولای در چرخیده بود؟
مهدی رحیمی
********************
با کينه و بغض بي امان مي آمد
با هيزم و آتش روان مي آمد
آئينه مگر چقدر طاقت دارد
از ضرب لگد در به زبان مي آمد
**
نه عزتی و نه احترامی ای وای
بسته ست دو دست مرد نامی ای وای
آن روز مدینه غرق نامردی بود
دخت نبي و چهل حرامی ای وای
**
در حمله شعله هاي سرکش آن روز
شد خاطر خسته اش مشوش آن روز
مردم همه وقت تسليت مي رفتند
با زخم زبان و گل ِ آتش آن روز
**
هنگامه‌ي صبر بود و ايثار اما ...
حق بود دوباره بی طرفدار اما ...
مردم همه سر‌گر‌م تماشا بودند
گل ماند میان در و دیوار اما ...
**
این صحنه‌ي خونبار خبرها دارد
خون روی مسمار خبرها دارد
مخفي کرده ست زخم پهلويش را
اما در و ديوار خبرها دارد
**
با ضرب در سوخته ماهم را کشت
در آتش و خون نور نگاهم را کشت
فریاد بزن «بأيِّ ذَنبٍ قُتِلَت»
ای وای که طفل بی گناهم را کشت
**
پهلوی تو بی قرار، خون می افشاند
بازوی تو «يا فضه خُذيني» می خواند
ای کوثر غرق خون طاها آن روز
فریاد تو محکمات را می لرزاند
یوسف رحیمی
**********************
بي پرده، صر‌يح، منجلي مي گفتي
از سرّ حمايت از ولي مي گفتي
پهلوي تو را شکسته بودند اما
در هر دم و بازدم علي مي گفتي
**
بي نور ولايتت بشر گمراه است
در آينه زمان ا‌سير آه است
فر ياد علي علي تو در کوچه
احياگر « لا اله الا اللّه » است
**
در سينه فرو نمي برد آهش را
تنها نگذاشته ست همراهش را
در کوچه بي کسي شنيدند همه
فرياد تو‌کّلت علي ا‌للّهش را
**
در اوج شکسته قامتي يا زهرا
کردي تو به پا قيامتي يا زهرا
دست تو شکست و مشت تو باز نشد
تو اسوه استقامتي يا زهرا
**
هر چند که حق غريب و تنها مانده
امروز دهان صبر هم وا مانده
در دست شکسته‌ي تو بين کوچه
يک تکه ز پيراهن مولا مانده
**
در هرم نگاه تو خروش آه است
آه تو چراغ روشن اين راه است
بر سينه تاريخ به خون حک کردي
در هر دو جهان علي ولي اللّه است
یوسف رحیمی
**********************
معصوم ترین صبح سپیدی محسن
آن روز کبود را ندیدی محسن
در راه علی حق بزرگی داری
الحق که تو اولین شهیدی محسن
**
با ضرب در سوخته ماهم را کشت
در آتش و خون نور نگاهم را کشت
فریاد بزن «بأیّ ذنب ٍ قُتلت»
ای وای که طفل بی گناهم را کشت
**
در کوچه به پا کرد دوباره محشر
با مادر دلسوخته، یاس پرپر
آن روز اگر مجال صحبت می‌داشت
می گفت چنان فاطمه : حیدر حیدر
**
ای مونس داغهای من محسن جان
ای یاور با وفای من محسن جان
با سرخی خون من و تو حق برپاست
قربانی کربلای من محسن جان
یوسف رحیمی
**********************
مولاي جوان بگو که پيري سخت است
بر مردم بي وفا اميري سخت است
خون شد جگر صبر ميان کوچه
در اوج دلاوري اسير‌ي سخت است
**
اشک تو به گِل نشانده نوحي را که ...
بي صبر نموده با شکوهي را که ...
سنگيني بار شيشه خُرد شده
در کوچه شکسته پشت کوهي را که ...
**
از آن دل درد مند گفتم اما ...
از طعنه و نيش خند گفتم اما ...
مي خواستم از غربت تو دم بزنم
از شير درون بند گفتم اما ...
**
خون مي چکد از نگاه پُر ابر علي
اين خاک غريب مي شود قبر علي
در معرکه هاي خندق و خيبر، نه
در کوچه ببين حماسه صبر علي
**
چشمي به خروشاني مرداب نداشت
ا‌ميد به همراهي ا‌صحا‌ب نداشت
با پهلوي مجروح به مسجد آمد
او ديدن دست بسته را تاب نداشت
**
آن روز مدينه گورِ انسان مي شد
با خاک تمام شهر يکسان مي شد
آن فاطمه اي که باني افلاک است
يک موي سرش اگر پريشان مي شد
یوسف رحیمی
**********************
هر چند که دور ِ مردم غاصب بود
هر چند که ظلم و دشمنی غالب بود
عصيان سقیفه کم نبود ای بانو
بر اهل جهان ا‌طاعتت وا‌جب بود
**
خود را به زر و زور شرافت دادید
بر کينه و ظلم و جور جرئت داديد
آتش زده اید آن بهشتي را که
قبلاً به قداستش شهادت دادید
**
آن روز تو را زدند ای عصمت پاک
در کوچه غم برای یک قطعه‌ي خاک
بر ظلمت و کفر خود گواهی دادند
با حجّت: «ان الله یرضی لرضاک»
**
آه تو ز کف داد عنان را مادر
در ولوله انداخت جهان را مادر
دیدند همه چگونه ثابت کردی
آن روز تو کفر غاصبان را مادر
**
آن روز که حجت خدا تن ها شد
از بار غمش قامت عالم تا شد
آن شعله ز چند تکه هیزم! نه نه
از آتش بي بصيرتي بر پا شد
**
بدعت ها را پديد مي آوردند
فکري شوم و پليد مي آوردند
مي رفتي و بعد از تو ورق بر مي گشت
لات و هُبلي جديد مي آوردند
**
قوم نبي و اين همه مستي! هيهات
بد عهدی و ظلم و جور و پستي! هيهات
این ظلم عظيم بی گمان کمتر نیست
از فتنه‌ي گوساله پرستي! هيهات
**
از تيره‌ي کفر و شرک، از يک پشتند
دل‌سنگ تر از يهودي و زردشتند
این مردم دين فروش مرتد آن روز
زهرای مرا به قصد قربت کشتند
یوسف رحیمی
**********************
پشت در بال و پرم آتش گرفت
سوختم پا تا سرم آتش گرفت
با گلت سيلي نمي دانم چه كرد
پلك چشمان ترم آتش گرفت
دست آن نامرد داغ از كينه بود
زد به رويم معجرم آتش گرفت
من كيم پروانه اي پر سوخته
كز غمت خاكسرتم آتش گرفت
گرم عشقت بودم از خود بي خبر
بين شعله پيكرم آتش گرفت
با تماشاي تن خونين من
قلب زينب دخترم آتش گرفت
بانگ سر دادم كه اي فضه بيا
نازدانه گوهرم آتش گرفت
بي كسي ات شعله بر جانم گرفت
سينه شعله ورم آتش گرفت
ناله مي زد رحمه للعالمين
آه!يارب!كوثرم آتش گرفت
روضه خوانم شد خدا و بانگ زد
دختر پيغمبرم آتش گرفت
مجتبي روشن روان
**********************
آیه آیه کوثرت آتش گرفت
سوره ی چشم ترت آتش گرفت
لخته لخته بغض های بی کسی
در نگاه پرپرت آتش گرفت
همنفس با شعله ها ققنوس وار
ناگهان بال و پرت آتش گرفت
گوشوارت در هجوم غم شکست
گوشه های معجرت آتش گرفت
لاله لاله پر شد اقلیم تنت
یاس های بسترت آتش گرفت
گریه کردی غربت لب تشنه را
لحظه های آخرت آتش گرفت
شعله از بغض نگاهت می چکید
سوره ی چشم ترت آتش گرفت
یوسف رحیمی
**********************
کی گفته است صورت زهرا کبود شد
سیلی که خورد صورت مولا کبود شد
خورشید را به خاطر تکّه زمین زدند
از بهر خاک مادرم، آیا کبود شد
سائل مگر رسیده است که پشت در آمده است
این چه کرامتی است که یکجا کبود شد
از مرتضی گرفت کسی آفتاب را
از آن به بعد بود که دنیا کبود شد
سنگینی غلاف وَ شمشیر بین آن
یا بازویش شکسته شد و یا کبود شد
باور نمی کنیم که دستی بلند شد
باور نمی کنیم که ... اما کبود شد
رنگ کبود شاخصه ی برگ یاس شد
از آن زمان که مادر گلها کبود شد
تا کربلا ادامه ی این ضربه می رود
پس روزگار زینب کبری کبود شد
بیت علی بهشت معلای عالم است
حوریه در بهشت معلا کبود شد
جواد حیدری
موضوعات مرتبط: شهادت محسن(ع)
برچسب‌ها: شهادت حضرت محسن(ع) مهدی وحیدی
